- munitus
- mūnītus (arch. moenītus), a, um
part. passé de munio.
[st2]1 [-] muni, fortifié.
[st2]2 [-] assuré, couvert; abrité, défendu, protégé, garanti.
[st2]3 [-] ouvert, frayé.
- munitior ad custodiendam vitam suam, Cic. Q. Fr. 2, 3, 3 : prêt à défendre sa vie plus énergiquement.
- munitissima castra, Caes. BG. 4 : camp très bien fortifié.
- munita via, Cic. : chemin frayé, voie ouverte.
- quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat, Sall. J. 28 : sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.
* * *mūnītus (arch. moenītus), a, um part. passé de munio. [st2]1 [-] muni, fortifié. [st2]2 [-] assuré, couvert; abrité, défendu, protégé, garanti. [st2]3 [-] ouvert, frayé. - munitior ad custodiendam vitam suam, Cic. Q. Fr. 2, 3, 3 : prêt à défendre sa vie plus énergiquement. - munitissima castra, Caes. BG. 4 : camp très bien fortifié. - munita via, Cic. : chemin frayé, voie ouverte. - quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat, Sall. J. 28 : sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.* * *Munitus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Fortifié, Muni, Garni, Sorti, ou Assorti.\Quid faciet nullo munita puella timore? Propert. Qui ne craint rien.\Quorum authoritate, quae deliquisset, munita fore sperabat. Sallust. Asseuré qu'il n'en auroit nul mal.\Virtute et sapientia sic munitus est, vt nullo egeat, etc. Cic. Si bien sorti et garni.\Via ad Consulatum munita. Cic. Le chemin faict pour parvenir au Consulat.
Dictionarium latinogallicum. 1552.